“ให้จิน...
ให้จินทำให้นะจองกุกฮยอง...”
จบคำ
มือขาวของเด็กหนุ่มวัย 17
ขยับปลดเข็มขัดราคาแพงออกจากรอบเอวสอบ
ปลดกระดุมและซิปของกางเกงยีนส์สีเข้มร่นมันลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าหนาของคนเป็นพี่
สองมือที่กำลังปลดบ็อกเซอร์สีเข้มออกนั้นชะงักค้าง
เม้มริมฝีปากชั่งใจอยู่เพียงชั่วครู่ จองกุกมองภาพนั้นด้วยความขำขัน
จัดการเกี่ยวขอบบ็อกเซอร์ออกให้ความดุดันแข็งขืนดีดตัวออกมาภายนอกจนตีเข้ากับแก้มเนียน
ซอกจินสะดุ้งตกใจกับขนาดที่ยังไม่ตื่นตัวดีของมันแล้วต้องลอบกลืนน้ำลาย
สองมือยกขึ้นกอบกุมความรุ่มร้อนเอาไว้จนล้นมือ
ขยับรูดรั้งเบาๆในตอนแรกแล้วก้มลงไปเล็มจูบรอบโคนของเอ็นร้อน
มือขาวเสยเส้นผมสีเข้มจับมันทัดหูด้วยท่าทางที่เชื่องช้า
เพื่อให้สะดวกต่อการทำอะไรๆในชั้นต่อๆไป
“อืมมม...จินอา...” ชายหนุ่มอายุมากกว่า 10 ปี คำรามต่ำในลำคอ สอดนิ้วมือทั้ง 10
เข้ากับเส้นผมนุ่มนิ่มของซอกจินขยำมันเอาไว้ในมือเพื่อระบายความกระสัน
ลิ้นร้อนเลียรอบริมฝีปากมองภาพเด็กหนุ่มที่กึ่งเปลือยที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า
พร่ำเรียกน้องไม่หยุดปาก
ด้านของเจ้าของชื่อนั้นก็ได้ใจ
เมื่อได้ยินว่าเสียงทุ้มของอีกฝ่ายเรียกชื่อของตัวเอง
ริมฝีปากอิ่มโลมไล้เข้าที่ส่วนฐานกลม หยอกเย้าและดูดดึงไปมาซ้ำๆ
ก่อนจะลากลิ้นอุ่นไปตามความยาว เผยอปากครอบลงไปจนครึ่งลำ
“อึก... อื้ออ...”
เสียงหวานครางผะแผ่วออกมาด้วยความอึดอัด
หายใจแทบไม่ออกเมื่อส่วนใหญ่โตพองคับโพรงปากจนต้องถอนออกมาเงยมองเจ้าของของมันอย่างเคืองๆ
“อ่า... หยุดทำไมจิน?” จองกุกถามเสียงแหบ ก้มลงไปประทับจูบบนหน้าผากมน
แล้วลากไล้ลิ้นนุ่มไปตามแก้มเนียน
จนมันแทรกสอดเข้าไปในอวัยวะที่ครอบครองตัวตนของเขาเมื่อครู่อย่างไม่นึกรังเกียจ
เสียงดูดดึงและฉ่ำแฉะดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
เรียวลิ้นชื้นเกี่ยวพันแลกสัมผัสกันอย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร
จนเมื่อซอกจินเผลอไผล และเคลิ้มไปกับมัน
จองกุกจึงทึ้งเส้นผมนิ่มที่อยู่เหนือท้ายทอยให้ผละออก
แล้วกดลงไปใหม่บนสิ่งที่อีกฝ่ายยังทำมันคั่งค้างเอาไว้
“…ฮย...ฮยอง...อย่า...”
ความเจ็บแปลบที่หนังศีรษะทำเอาเด็กหนุ่มนิ่วหน้า ใบหน้าหวานระคนหล่อแดงเรื่อ
ริมฝีปากบวมเจ่อแดงช้ำ หลับตาลงยามที่แกนกายร้อนของอีกฝ่ายไถลไปกับแก้มเนียน
เผลออ้าปากค้าง ไม่นานก็ถูกเติมเต็มด้วยส่วนใหญ่โตอีกครั้ง นึกจะเคืองก็คงจะไม่ทัน
เพราะอารมณ์ที่ถูกจุดติดนำพาให้ร่างเพรียวขยับริมฝีปาก
ห่อเข้าโอบรอบตัวตนของอีกคนขยับมือขาวกอบกุมและขยับรูดรั้งถี่ๆในส่วนที่ครอบคลุมไม่ถึงปรนเปรอให้ต่ออย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง
“รับผิดชอบมันซะจิน...” ชายหนุ่มกระซิบเสียงพร่า
ก่อนจะเอนตัวพิงพนักโซฟานุ่มอย่างสบายๆ
ใบหน้าคมคร้ามเชิดขึ้นพร้อมกับขบฟันจนสันกรามปูดนูน
ซอกจินช้อนตากลมมองภาพตรงหน้า
มันเป็นภาพที่เซ็กซี่ เป็นอีกมุมที่เด็กหนุ่มไม่เคยได้เห็นจากพี่ชาย...
ราวกับว่ากำลังถูกยั่วยวนให้ลุ่มหลงไปกับกามอารมณ์ ไม่รีรอให้อีกฝ่ายได้เสร็จสมถึงจุดสุดยอด
เด็กชายวัย 17
ขยับปีนขึ้นคร่อมตักของคนอายุมากกว่า
ระดมจูบคลอเคลียไปตามซอกคอหอมกรุ่นที่คลอเคล้าไปกับกลิ่นของเหงื่อชื้น
ไล่ลงมาเรื่อยๆและงับขบเม็ดกระดุมให้หลุดออกจากรังดุม เผยให้เห็นช่วงแผงอกแข็งแรง
ในเวลานี้
ซอกจินไม่กระดากอายอีกแล้ว เขาก้มลงไปดูดดึงเนื้อขาวนวลแบบคนสุขภาพดีของคนเป็นพี่จนแดงเถือกให้ร่างสูงได้ครางต่ำอย่างชอบใจ
มือหนาสอดเข้าไปใต้ชุดคลุมที่ไม่มีประโยชน์แล้วนั่น
เข้าไปบีบเฟ้นสะโพกกลมกลึงปลุกเร้าให้คนบนร่าง อยากได้อยากโดนให้มากขึ้น
ลูบไล้ลงไปที่แผ่นอกขาวเนียนตรงหน้า สะกิดส่วนที่เด่นชัดขึ้นมาอย่างยอดอก
“อื้ออ....อ๊า....” และเขาทำสำเร็จ
เสียงหวานครางกระเส่าพร้อมบดเบียดสะโพกเข้าหามือใหญ่ ไม่อยากให้มันช้ามากไปกว่านี้
ซอกจินโลมเลียก้านนิ้วเรียวของตัวเองจนมันเปียกชุ่ม
ถอดถอนออกมาจากริมฝีปากจนสายน้ำใสยืดติดมาจากริมฝีปากด้วย
อ่า...
ทำไมวันนี้ซอกจินของเขาถึงได้ดูยั่วยวนขนาดนี้นะ
ก้านนิ้วยาวของคนน้องสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของตัวเอง
แยกเรียวขาขาวออกกว้างมากขึ้นพร้อมกับเอนตัวให้ร่างสูงได้เห็นมันทั้งหมด
เรียวนิ้วถึงสองนิ้ว... สามนิ้ว...
กำลังขยับแยกออกจากกันให้พร้อมสำหรับสิ่งที่จะเข้ามา
จองกุกมองส่วนที่กำลังกลืนก้านนิ้วเรียวสลับกับใบหน้าของเด็กหนุ่ม “อะ...อื้ออ!”
ใบหน้าชื้นเหงื่อของซอกจินสะบัดเงยจนเส้นผมสีเข้มไหวไปตามแรงสั่น
นิ้วเรียวหยุดขยับ เพราะดันเล่นมากจนเกินไป
ถึงได้พลาดไปแตะจุดกระสันสวาทของตัวเองเข้า จองกุกรู้ทันกับท่าทางนั้น
พร้อมอมยิ้มเจ้าเล่ห์ถามออกไป
“เคยทำด้วยเหรอ?”
“อือ...
ตอนนั้นจินคิดถึงฮยอง...”
เข้าใจยั่วกันดีนี่...
คิมซอกจิน
จอนจองกุก
อดทนต่อการยั่วเย้าของคนเป็นน้องไม่ไหว
จัดการดึงร่างเพรียวเหวี่ยงลงไปนอนแผ่บนโซฟาตัวยาว แล้วตามขึ้นคร่อมทับเอาไว้
ซอกจินหลับตาปี๋ตกใจ ถูกริมฝีปากร้าย ระดมจูบไปตามซอกคอและลาดไหล่ขาว
สูดกลิ่นของเด็กน้อยเข้าปอดอย่างย่ามใจ
“อื้อออ... อ๊ะ...
พี่...!”มือใหญ่จับเรียวขาเพรียวขาวของซอกจินแยกออกกว้าง
พร้อมกับดึงข้อเท้าเล็กข้างหนึ่งพาดไว้บนไหล่หนา
คว้าคอจองกุกตัวน้อยที่พร้อมต่อการรบแล้ว
จ่อเข้ากับรอยจีบบนปากช่องทางสีสวย...“เดี๋ยว... จินยังไม่...โอ๊ยย!...อ๊าาาาา...”
เสียงหวานกรีดร้องยาวอย่างเจ็บปวด
เมื่อช่องทางด้านหลังถูกแรงหนักผลักดันสิ่งแปลกปลอมเข้ามาด้านในรวดเดียวจนรู้สึกได้จากเนื้อนุ่มที่ปริแตก
แกนกายเล็กสีชมพูปริ่มน้ำกระตุกสั่นไหว ยามที่กายใหญ่สอดแทรกเข้ามาถูกจุดหวามไหวพอดิบพอดี
“อ่า... ซอกจินหายใจเข้าลึกๆสิ...”
“อีก... ฮึก...” ซอกจินหลั่งน้ำตาออกมา
ถึงแม้ว่าจะยั่วเย้าด้วยตัวเอง แต่ยังไง เด็กวัย 17
ที่อ่อนต่อประสบการณ์ก็คงจะทนกับความกระสันเสียวที่ปะปนไปกับความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ไหวแน่ๆ
“หึๆ... เด็กดี ฉันจะค่อยๆทำ โอเคมั๊ย?” น้ำเสียงนุ่มนวลชวนฟังทำให้เปลือกตาบางเปิดขึ้นมองผ่านม่านน้ำตา
สองแขนโอบเข้ารอบคอแกร่งพร้อมกับเรียวขาที่ยกขึ้นเกี่ยวรอบเอวสอบไว้แทนคำตอบ
“จอง...อ๊า... จองกุกฮยอง...”
เสียงของซอกจินครางเเผ่วจิกปลายเท้าลงกับพื้นโซฟาเเน่นด้วยความอึดอัด
เมื่อส่วนเเข็งขืนภายในกายกำลังกระตุกไหวพองคับโพรงอุ่นยิ่งกว่าเดิม
“ผ่อนคลาย... หายใจเข้าลึกๆแล้วจินจะหายเจ็บ”
เมื่อเด็กน้อยใต้ร่างค่อยๆผ่อนลมหายใจ ลดอาการเกร็งจนไปบ้างเเล้ว
เอวสอบจึงจัดการขยับถอดถอนส่วนเชื่อมต่อออกช้าๆจนเกือบหลุด
ผลักดันมันเข้าไปเต็มเเรงเพื่อเเกล้งให้เด็กเเสบขี้ยั่วได้สะอื้นฮัก "ฮึก!...อย่าเล่นมาก...จะ...จะได้มั๊ย?”
ซอกจินพูดออกมาปะปนไปกับเสียงหอบคราง
ภาพตรงหน้าพร่ามัวไปหมด ลากกรีดนิ้วมือขาวไปตามแผงอกและหน้าท้อง
ยับยั้งเอวสอบที่ยังทำหน้าที่อย่างไม่เกรงใจในความที่เป็นครั้งแรกของตัวเองเอาไว้
แต่สะโพกกลมกลับยกขึ้นรับจังหวะที่สวนแรงเข้ามาจึงทำให้ตัวตนขนาดใหญ่ในร่างกายสอดแทรกขืนมันเข้าไปถูกจุดยุทธศาสตร์เต็มๆ
“อื้อ!...
ตร... ตรงนั้น” ซอกจินร้องท้วง กายขาวสะดุ้งสุดตัวทุกครั้งที่มันผ่านจุดๆเดิม
เมื่อชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็ยิ่งได้ใจ
โถมกายสอดประสานมันเข้าไปย้ำที่จุดๆเดิมอีกครั้งอย่างติดเล่น
“ตรงนี้เหรอ?” จองกุกกระซิบติดริมฝีปากอิ่มของน้องชาย ค่อยๆกดตัวลงไปให้ท้องน้อยแนบกับสะโพกขาวหนักขึ้นอีก
จนคนที่ถูกแกล้งตีหน้านิ่ง ฟาดเข้าไปที่ต้นแขนแข็งแรงนั่นจนแดงช้ำ
“มะ...ไม่เอา….อย่าเล่นแบบนี้!” แต่ก็ตีหน้านิ่งได้ไม่นานเมื่อความร้อนได้แทรกสอดเข้ามาในกายรุกล้ำเข้ามาจนเด็กหนุ่มเสียงอ่อนเสียงหลงไปตามๆกัน
ซอกจินเม้มริมฝีปากอิ่ม และขบมันด้วยฟันขาว ใบหน้าสวยเอียงมองคนเป็นพี่ชายเหนือร่างลากฝ่ามือที่อยู่เหนือลอนกล้ามบนหน้าท้อง ย้อนกลับขึ้นมากรีดช่วงไหล่หนาเป็นทางยาว
จองกุกมองเด็กหนุ่มที่ยั่วเย้า
ไม่ได้ดูสถานะของตัวเองในตอนนี้ ภาพของซอกจินที่กรีดร้องยาวยามสอดใส่ในคราแรกหายไปไหน?
แต่นั่นมันก็ทำให้เขาได้ปลดปล่อยอะไรๆได้อย่างเต็มที่เสียที...
“ฉันจะไม่เล่นแล้วนะจิน...”
จองกุกบอกเสียงเข้ม ขบกรามจนขึ้นนูน
คว้าข้อเท้าเพรียวไว้เพื่อแยกขาเนียนขาวให้แยกออกจากกันเปิดให้เห็นทิวทัศน์บนร่างกายเย้ายวนได้ทุกสัดส่วน
มุมปากหยักที่เรียบนิ่ง ปรากฏรอยยิ้มร้ายอีกครั้ง แทรกท่อนแขนแข็งแรงทั้งสองข้างไปที่ข้อพับระหว่างหน้าขาก่อนจะเคลื่อนกายแทรกเข้าสู้ความอุ่นนุ่มที่คอยโอบรัดตัวตนของเขาเข้าไปสุดแรง
ซอกจินหวีดร้องอีกครั้ง แต่มันเป็นเพราะความซ่านกระสันแทนที่จะเป็นความเจ็บไม่เหมือนในตอนแรก
ร่างกายสั่นไหวกกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆ หากแต่หนักหน่วงจนต้องจิกปลายเท้าแน่น
แยกมันออกเพื่อรองรับเอวสอบ
จองกุกยกมือกร้านจากการทำงานขึ้นมากอบกุมส่วนอ่อนไหวสีชมพูสวยเอาไว้ในมือ
ขยับรั้งมันถี่ๆต่างจากแรงส่งช่วงล่าง ทำให้เด็กหนุ่มครางแผ่ว
เกร็งขดอยู่ไม่นิ่งใต้ร่างของเขาเอง
เด็กน้อย...
ก็น่ารักซะแบบนี้ เขาถึงทนไม่ไหว
“อืมม...จิน...ใกล้แล้ว...อื้ออ...ใกล้แล้ว” เปลือกตาสีอ่อนปิดสนิทปล่อยให้น้ำตาที่หลั่งออกมาจากความกระสันสวาทไหลย้อนลงสู่เนื้อโซฟาสีเข้มจนเป็นดวง
ร่างกายอ่อนไหวไปหมดทุกสัดส่วน
เกร็งหนักเข้าไปทุกทีเช่นเดียวกับช่องทางสีหวานที่รัดรอบตัวตนของเขาเอาไว้ตอดแน่นเสียจนเขาอึดอัดไปด้วย
นั่นเป็นสัญญาณว่าอีกฝ่ายกำลังจะเสร็จสมในไม่ช้า
ปล่อยให้มันจบง่ายๆ
ก็ไม่ใช่เขาแล้วน่ะสิ
ชายหนุ่มผู้คุมเกมหยุดขยับไหว
ทั้งช่วงบนและช่วงล่างให้อีกฝ่ายขัดใจ ลูกแมวตัวน้อยขมวดคิ้ว ขู่เขาฟ่อๆ
จิกทึ้งฝ่ามือของเขาให้ผ่อนแรงกอบกุมที่ชวนให้อึดอัดนั่น
“...ไม่ทำก็เอามือออก...จะทำเอง” ซอกจินกัดฟันพูด แรงส่งหนักๆและสัมผัสด้านหน้าชวนให้ลอยขึ้นไปจนจะถึงจุดสุดยอดถูกชะงักกลางทาง
“...ไม่ทำก็เอามือออก...จะทำเอง” ซอกจินกัดฟันพูด แรงส่งหนักๆและสัมผัสด้านหน้าชวนให้ลอยขึ้นไปจนจะถึงจุดสุดยอดถูกชะงักกลางทาง
“ฉันหมดอารมณ์ทำแล้ว”
ชายหนุ่มโกหกคำโต
เรือนร่างของน้องชายวัย 17 ในสภาพกึ่งเปลือยจากชุดคลุมอาบน้ำ
รอยรักเป็นจุดเป็นดวงใหญ่ทั่วกายขาว
รอยรักสีกุหลาบที่เขาเป็นคนตีตราว่าร่างนี้เป็นของตัวเอง คราบเมือกและของเหลวตามซอกขา
ส่วนที่กำลังกลืนกินส่วนใหญ่โตของเขา ทุกอย่างล้วนแต่ดูยั่วยวนเสียยิ่งกว่าผู้หญิงที่เคยพบผ่านมาทั้งชีวิตของเขาเสียอีก
“…………………….”
ซอกจินเม้มริมฝีปาก นึกน้อยใจอยู่ลึกๆ
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เขายังอ่อนต่อประสบการณ์มากนัก จึงไม่แปลกที่จะทำให้คนเป็นพี่หมดอารมณ์ได้ไวขนาดนี้
“จินขอโทษ...”
ดวงตากลมหลั่งธารใสอีกครั้ง
หรี่ตาลงมองคนบนร่างจนเผยแพขนตาสวยที่มีหยาดน้ำเกาะกราวสวยงาม แก้มแดงๆกับริมฝีปากบวมช้ำ
เสียงหวานสะอื้นฮักอยู่ในอ้อมกอดของเขา ซอกจินเสใบหน้าหนีไปที่ด้านข้าง
ไม่มองขึ้นไป ขับเสียงสั่นไหวพึมพำว่าขอโทษไปมาให้ชายหนุ่มได้รู้สึกผิด
แกล้งแรงไปหรือเปล่านะ?...
แต่จินของเขาน่ารักมาก...ไม่แกล้งก็เสียดายแย่เลย...
จองกุกยกยิ้ม โน้มลงไปจูบเข้าที่หน้าผากมน
ส่วนแข็งขืนภายในร่างกายของซอกจินไม่โกหก มันออกจะพองคับยิ่งกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ แรงส่งกายหนักๆสานต่อจากเดิมอีกครั้ง
ทำเอาคนที่กำลังนอนใจเสียอยู่ด้านใต้ เด้งตัวขึ้นมาโอบรอบคอหนาไว้แทบไม่ทัน
“อื้ออออ!!... พ... พี่แกล้งจิน!!...”
“ก็เราตอนที่งอแงน่ารักจะตาย...”
“มะ... ไม่เอาแล้ว! อ๊ะ!...
เอาออกไป!!”
ซอกจินดิ้นพล่านขัดขืนและแกะมืออุ่นออกจากส่วนอ่อนไหวของตัวเองที่มันเริ่มขยับถี่แรงอีกครั้ง
โดนแกล้งหนักเสียขนาดนั้น ไม่โกรธ ไม่งอนก็ให้มันรู้ไป!!
“อืมมม... ซอกจินอา...” จองกุกครางต่ำอย่างสุขสม
ยิ่งเด็กน้อยดีดดิ้นและขัดขืน ความนุ่มรอบตัวตนก็ยิ่งบับรัด สลับไปกับผ่อนแรงโอนอ่อนให้ต่อการสอดใส่
“...ปละ...ปล่อยนะ...อะ...ฮึก...อื้ออ!” คนที่ดิ้นขัดขืนทนต่อจังหวะรัวรั้งแกนกายสีหวานไม่ไหว
ครางหวานออกมาพร้อมเสียงหอบหายใจถี่กระชั้น
จนในที่สุดก็ถึงจุดสูงสุดของอารมณ์ตามที่หมาย กระตุกตัวหยัดแผ่นอกชิดกับแผงอกแข็งแรงของคนพี่
ปลดปล่อยธารสีขุ่นของกามอารมณ์คาฝ่ามือใหญ่...
และเมื่อซอกจินเสร็จสมไปแล้ว
ทางจองกุกก็เร่งเร้าให้ปลุกปั่นอารมณ์เด็กหนุ่มขึ้นอีกหลายต่อหลายครั้งจนกว่าตัวเองจะสุขสมในที่สุด
บทรักร้อนแรงก็ได้เริ่มขึ้นจวบจนผ่านพ้นวันคล้ายวันเกิดของคนเป็นน้องไป
หากแต่ เมื่อบทเพลงบนโซฟาตัวยาวจบลง บทเพลงรักก็ถูกบรรเลงต่อภายในห้องนอนจนเกือบรุ่งสาง...
ในเวลาต่อมา
อ่านต่อได้ที่... https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1510490&chapter=3
